اسپیسرهای بتنی که جدید ترین نسل اسپیسرها می باشند با مقاومت فشاری بالای خود ، با فراهم آوردن امکان ایجاد پوشش بتن کافی ، نقش چشمگیری در افزایش عمر سازه های بتنی دارند. فاصله نگهدارهای بتنی علاوه بر دارا بودن مزایای سایر انواع اسپیسرها بسیاری از عیوب و نقاط ضعف نسل های قبلی را برطرف نموده و موجب کاهش عوامل آسیب رسان به بتن ناشی از به کارگیری اسپیسرهای غیر بتنی شده است. به طور کلی به کارگیری این نوع اسپیسر افزایش مقاومت بتن و عمر سازه را بهمراه خواهد داشت.
مقایسه پارامترها
1)چسبندگی (adhesion): یکی از معایب اسپیسرهای پلاستیکی اختلاف در جنس اسپیسر(پلاستیک) و بتن می باشد که این امر موجب عدم وجود چسبندگی کافی در مرز اسپیسر و بتن شده و لذا رطوبت و یون های مخرب از مرز مذکور به داخل بتن راه می یابد. این امر با افزایش سطح نمایان اسپیسر(مرز بین اسپیسر و بتن) تشدید می شود.
2)ناسازگاری های حرارتی (thermal incompatibility): هرنوع پلاستیک ضریب انبساط خطی متفاوتی دارد و تمامی آنها ضریب انبساطی بسیار متفاوتی با بتن دارند ، بنابراین با هر سیکل دمایی پتانسیل پیدایش ترک های ریز در بتن یا پلاستیک افزایش می یابد. ضریب انبساط حرارتی اسپیسرهای پلاستیکی حدود ۱۶ برابر بتن است که این اختلاف در زمان کاهش دما و تغییر حجم بتن و اسپیسر منجر به گسترش ترک در مرز اسپیسر و بتن خواهد شد. لازم به ذکر است عرض ترک با افزایش دمای بتن ریزی بزرگتر می شود. همچنین این عامل در بسیاری از موارد سبب نمایان شدن اسپیسر و کاهش صیقلیت سطح و درنتیجه کاهش زیبایی می گردد.
3) مقاومت فشاری(Compressive Strength): مقاومت فشاری اسپیسر بتنی در مقایسه با نوع پلاستیکی آن بسیار بالاتر می باشد و بسته به نوع جنس پلاستیک و ترکیبات استفاده شده در اسپیسر و میزان مواد اولیه بکار رفته برای تواید یک اسپیسر(وزن) مقاومت فشاری اسپیسر های پلاستیکی به میزان زیادی از یک تولیدکننده با تولیدکننده دیگر تفاوت می کند.این امر دو نتیجه را در پی خواهد داشت:
- شکست یا له شدگی(Crush) اسپیسرها بدلیل عدم تحمل لازم تحت بارهای وارده ، حتی در شرایط استاندارد اسپیسرگذاری
- کاهش مقاومت فشاری کل بتن حاوی این نوع اسپیسر
4)مقاومت حرارتی (fire resistance): اسپیسر های پلاستیکی در مقایسه با اسپیسرهای بتنی مقاومت حرارتی بسیار پایین تری داشته و در مواجهه با حرارت و آتش تغییر شکل می دهند.
نتیجه گیری:
استفاده از اسپیسرهای پلاستیکی منجر به تشدید نفوذپذیری موضعی در ناحیه قرارگیری اسپیسر می گردد. در نتیجه عناصر مهاجم به سهولت به آرماتور دست می یابند و فرآیندهای شیمیایی مخرب بسیار سریعتر از زمان پیش بینی شده آغاز می شود. این موضوع می تواند پتانسیل خوردگی را افزایش و عمر سرویس دهی پیش بینی شده سازه را کاهش دهد. لذا استفاده از اسپیسرهای بتنی با هدف افزایش عمر سازه و محافظت از تخریب آن قویا توصیه می شود.
- مقاومت فشاری بالا و مقاوم در برابر له شدگی
- تعداد کمتر اسپیسر مورد استفاده در سازه به ازاء هر متر مربع نسبت به اسپیسرهای پلاستیکی
- انتقال ایمن نیروهای استاتیکی به بتن
- پیوستگی عالی با بتن. پیوستگی بسیار بالای بتن به بتن به نحوی که هیچ شکاف مویی بین اسپیسر و بتن مجاور آن شکل نمی گیرد.
- نفوذ ناپذیری بسیار بالا در برابر آب و کلراید آهن
- مقاومت فیزیکی و شیمیایی بسیار بالا
- مقاومت بالا در برابر حرارت و آتش مطابق با بالاترین سطح الزامات تعیین شده در EN135001-1:2002 class1
- تولرانس ابعادی دقیق و ثابت و عدم شکل پذیری در برابر نوسنات دمایی
- نصب سریع و آسان به همراه حالات مختلف تثبیت
- قابلیت تولید در اشکال و ابعاد مختلف و در زمان کوتاه
- صرفه بیشتر اقتصادی با کاهش هزینه های خرید اسپیسر و هزینه های ناشی از عیوب استفاده اسپیسرهای پلاستیکی که موجب کاهش عمرمفید سازه می گردند.
اسپیسر بتنی ، عامل دوام سازه بتنی :
اسپیسر بتنی که جدید ترین نسل از اسپیسرهای بتن می باشد با مقاومت فشاری بالای خود ، با فراهم آوردن امکان ایجاد پوشش بتن کافی ، نقش چشمگیری در افزایش عمر سازه های بتنی دارد. فاصله نگهدار بتنی علاوه بر دارا بودن مزایای اسپیسر پلاستیکی بسیاری از عیوب و نقاط ضعف نسل های قبلی را برطرف نموده و موجب کاهش عوامل آسیب رسان به بتن ناشی از به کارگیری اسپیسر پلاستیکی شده است. به طور کلی به کارگیری اسپیسر بتنی یا لقمه بتنی افزایش مقاومت بتن و عمر سازه را به همراه خواهد داشت.